دوشنبه 14 مرداد 1392/می شویم آغاز از آنجا که پایان شماست
عزیزانی که این روز نوشت را مطالعه می کنند،حتما به خاطر دارند که در دوران دبیرستان مفهومی آموزش داده می شد ،به نام "بردار" .این مفهوم اصالتا فیزیکی است و به ریاضی راه یافته است.بردار دو مولفه اصلی داشت:اندازه و جهت . بعد هم به روشهایی مثل روش متوازی الاضلاع ویا روش تصاویر،که در آن هر بردار را به مولفه هایش در امتداد محورهای مختصات تجزیه می کند، می توان به راحتی بردار ها را با هم جمع کرد و برآیند آنها را محاسبه کرد. در نهایت جمع تعدادی بردار خود یک بردار است،یعنی برداری که برایند همه بردارها میباشد.آن وقت بر اساس اینکه این بردار برآیند در کدام ربع صفحه مختصات دکارتی قرار گرفته ،تحلیل نیروهای صفحه به راحتی امکان پذیر می باشد. استفاده از بردار زمانی مورد توجه قرار می گرفت که می خواستیم برآیند نیروهایی که بر بک نقطه با شدتها وجهتهای مختلف وارد می شد را اندازه گیری نماییم. در حالت عادی محاسبه برایند آنها به سختی امکان پذیر میباشد .
حال این بحث چه ربطی به موضوع این روزها دارد؟
همین شور و شوقی که این روزها از روی کار آمدن آقای دکتر روحانی در کشور برپاست،و دوستان روزنامه نگار می نویسند: یک شکر که این آمد وصد شکر که آن رفت ،8 سال قبل –با تفاوتها وتشابه هایی-در مورد رییس جمهور سابق هم بود. من دقیقا خاطرم هست.اما شاید گروههای مردمی وسیاسی که از آمدن آقای روحانی ابراز خوشحالی می کنند، با گروههای مردمی وسیاسی که از آمدن احمدی نژاد احساس امید داشتند، تفاوتهایی داشته باشد.چون رویکردها و شعارهای انتخاباتی با هم تفاوت دارد.این را از هم خاطر نبریم که آقای احمدی نژاد رییس جمهور بعد از دوره اصلاحات بود. اگر دوستانی حافظه تاریخی شان قوی تر باشد، به یاد دارند که همین احساس خوب را زمانی که آقای خاتمی دولت را از آقای هاشمی رفسنجانی تحویل می گرفت وشعار اصلاحات سیاسی وفراهم آوردن فضای گفتمان را بیان می کرد هم در کشور حاکم بود.وطرفداران تندرو رییس جمهور جدید(آقای خاتمی)چه ها نکردند با رییس جمهور سابق. آقای هاشمی رفسنجانی امروز بعد از 16 سال شیب منفی سیاسی ،دوباره در عرصه سیاسی نقش خود را بازیابی می کند وافرادی که با او رفتارهای ناشایست انجام دادند امروز یا پشت سر او پناه آورده اند ویا سکوت خجالت اختیار کرده اند.
الان که تاریخ وخاطرات یازده دوره ریاست جهموری را مرور می کنیم، به این نتیجه می رسیم که هر رییس جمهوری آنقدر که او را در روزهای اول صدارتش به اوج می برند، ملکوتی و نیرومند نبوده ونیست که بتواند کاری بکند که دیگران نکردند و نه آنقدر که در روزهای پایان حکومتش بر او می تازند، صاحب و موجد همه بدبختی ها وگرفتاری ها وعقب ماندگی های مملکت نمی باشد.
موضوعات سیاست داخلی، اقتصاد، فرهنگ، روابط خارجی، انرژی هسته ای، معیشت مردم، تورم، اشتغال، تولید ،رعایت اخلاقیات، ساده زیستی، توجه به اقشار فقیر وگرفتار، نزدیکی با مردم، توسعه علم ودانش، آزادی، توسعه زیرساختهای کشور، تلاش وسخت کوشی، تکیه بر اصول انقلابی، تامین امنیت شهروندان و... هر یک به مثابه برداری هستند که در فضای چندبعدی کشور، اگر تمثیل و ترسیم شوند، به نحوی که جهت و اندازه آن کمی شده اقدامات دولتهای گذشته باشد، آنگاه بردار برآیند، نتیجه کار آن دولتها را نشان می دهد. فارغ از اینکه بردار برآیند در موقعیت مطلوب (مثبت) ویا نا مطلوب(منفی) قرار می گیرد، اما این روش ما را از کورکورانه نگریستن ویک سره سیاه، یا سپید دیدن همه گذشته باز می دارد. این گونه نقد کردن به اخلاق و اعتدال نزدیکتر است.