"اولین جشن فارغ التحصیلی دانش آموختگان واحد بین الملل دانشگاه علوم پزشکی شیراز"شب گذشته در مجتمع فرهنگی آموزش رفاهی دانشگاه در شهر شیراز برگزار شد.
جشنی، مملو از شور ونشاط وشوق وصميميت. اميد به آينده وعشق به ايران در دل و بر زبان همه جاري بود...در روح و جان من می مانی ای وطن..
بيش از همه اساتيد وپدران ومادران خوشحال بودند. آرام نداشتند، مي نشستند، بي اختيار مي ايستادند، اشك مي ريختند و زير لب باخود سخن مي گفتند.
چقدر شادي آفرين بود، ديدن جمعي پزشك، دندانپزشك وداروساز با استعداد و علاقمند،كه به هر دليل فرصت قبولي در كنكور سراسري را از دست داده بودند ولي الان ردا(شنل) وكلاه سینایی* بر تن داشتند ويكصدا مي گفتند:
سوگندياد ميكنم كه زندگي خود را به جامعه پزشكي وقف نمايم.
جشن ، با شکوه خاص وپر از احساس بود:
اول آنکه در سخنرانی ابتدایی، آقای دکتر پنجه شاهین رییس و پدرمعنوی دانشجویان در کنار همه توفقیات دانشگاه و دانشجویان، وقتی به خانم زهرا راهپیما اشاره کرد که سه ماه پیش در یک سانحه رانندگی(سقوط سنگ در جاده شما برروی خودروش) از این جهان چشم بسته است، آنچنان منقلب شد که فضای مجلس را دگرگون کرد. زمانی که لوح یاد بود فارغ التحصیلی را به دانشجویان اعطا می کرد، لوح خانم دکتر فقید را به صورت نمادین به دختر خودش اعطا کرد؛ به نشان اینکه همواره دخترم یاد او را در دیدگانم زنده می کند!
دیگر آنکه رژه زیبا با ردا وکلاه فارغ التحصیلی، گذار از مسیری در میان پدران ومادران وعبور از مقابل اساتید و بعد قرارگیری در جایگاه؛ خیلی و آرام وبا شکوهی غرور انگیز.
.JPG)
سوم آنکه به پاس خدمات همه کسانی که از شکل گیری دانشگاه تا فارغ التحصیلی دانشجویان، نقش آفرین بودند؛ با اهدا لوح، تقدیر شد. از دکتر کامران باقری لنکرانی استاد علوم پزشکی شیراز که در روزهای شکل گیری واحد بین الملل در کیش، وزیر بهداشت بود و حامی این کار، تا روسای دانشکده ها واساتید وبخشهای پشتیبانی. از قضا، بنده هم در این فهرست بودم، به واسطه وظایفی که در دوره مسولیتم در سازمان منطقه آزاد کیش در حمایت از توسعه آموزش عالی انجام می دادم و علوم پزشکی شیراز به پاس آن روزها، پس از پنج سال مرا مورد لطف قرار داد:
نیکی پیر مغان بین که چو ما بد مستان هرچه کردیم به چشم کرمش زیبا بود
اين فرصت طلايي در نتیجه تلاش هماهنگ و با انگيزه و آينده نگرانه از سوي دانشگاه علوم پزشكي شيراز، سازمان منطقه آزاد كيش و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي براي اولين بار در سال٨٥ ایجاد شد و موانعی که عمدتا ناشی از صلب اندیشی ها و تعصب های بیخود بود، از سر راه کنار زده شد. هم اكنون هفده واحد بين المللي در كنار دانشگاه‌هاي علوم پزشكي در كشور تاسيس شده است. دانشگاه شيراز هم كه روزي با٩٠ دانشجو دركيش آغاز به کار كرد، امروز١٠٥٠خدمتگزار متخصص براي جامعه پزشكي ايران تربيت مي‌كند.
اين رخداد بزرگ، موجب شد توجه به سرمايه انساني و نخبگان كشور مثالي عملي داشته باشد، ضمن آنكه از ظرفيت خوب اساتيد نام آور پزشكي بيشتر استفاده شود.
الان ديگر مقاومتي كه روزها و ماههای اول در مقابل اين پزشکان امروز، آزار دهنده می نمود و آنها را به خاطر پرداخت شهريه، دانشجویان پولي و غير حرفه اي مي‌خواندند، معافیت تحصیلی نمی دادند و...،شكسته شد.
_thumb.jpg)
نشریه ای که دانشجویان برای روز جشن آماده کرده بودند
جالب آنکه معاون وقت وزير بهداشت كه روزي خود در مصاحبه‌اي اعلام كرده بود که دانشجويان شيراز در كيش غير قانوني هستند؛ ديشب پيام داد: "از اينكه نتوانستم در جمع شما حاضر شوم،ناراحتم اما واحد بين الملل علوم پزشكي شيراز در تراز بسيار بالاييست وچيزي از دانشگاه مادر خود كه به واسطه شصت سال قدمت وخدمت حرفه اي درايران وجهان نام آور است كم ندارد."
اين جشن ،فراتر از جشن فارغ التحصيلي يكصد دانشجوي پزشكي ، که جشن اميدبخشي به جوانان و فرصت آفريني براي توسعه كشور بود.
پرده بگردان و بزن ساز نو
هين که رسدازفلک آوازنو
تازه و خندان نشود گوش و هوش
تا ز خرد در نرسد راز نو
*ردای بلند مشکی و یک کلاه چهارگوش که از یک گوشه آن یک منگوله آویزان است و در سراسر جهان دانش آموختگان در جشن فارغ التحصیلی این لباس را به احترام ابوعلی سینا به تن می کنند.