امام جواد (ع) می فرمایند:
*مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است :توفیق از طرف خداوند متعال، واعظى از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت کسى که او را نصیحت نماید .
*ملاقات و دیدار با دوستان و برادران - خوب - ، موجب صفاى دل و نورانیت آن مى گردد و سبب شکوفایى عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدت زمانى کوتاه انجام پذیرد .
*مواظب باش از مصاحبت و دوستى با افراد شرور، چون که او همانند شمشیرى زهرآلود، برّاق است که ظاهرش زیبا و اثراتش زشت و خطرناک خواهد بود .
*هر که از خدا قطع امید کند و به غیر او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار مى کند .
*هرکس موقعیت شناس نباشد، جریانات، او را مى رباید و هلاک خواهد شد .
*سرزنش کردن دیگران بدون علت و دلیل سبب ناراحتى و خشم خواهد گشت، در حالى که رضایت آنان نیز کسب نخواهد کرد .
*عزت و شخصیت مؤمن در بى نیازى و طمع نداشتن به ـ مال و زندگى ـ دیگران است .
*هرکس به شخصى سخنران علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنانچه سخنور براى خدا و از ـ احکام و معارف ـ خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان ـ و هوى و هوس و مادیات ـ سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود .
*هر که کار زشتى را تحسین و تایید کند، در عقاب آن شریک مى باشد .
*هرکس بدون تفکر و اطمینان نسبت به جوانب (هر کارى، فرمانى، حرکتى و...) مطیع و پذیراى آن شود، خود را در
معرض سقوط قرار داده، و نتیجه اى جز خشم و عصبانیت نخواهد گرفت .
*هر که خود را به وسیله خداوند بى نیاز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هر که تقواى الهى را پیشه خود کند خواه ناخواه، مورد محبت مردم قرار مى گیرد گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند .
*خدمت و نعمتى که مورد شکر و سپاس قرار نگیرد همانند خطایى است که غیرقابل بخشش باشد .
*بر شما باد به تحصیل علم و معرفت، چون فراگیرى آن واجب و بحث پیرامون آن مستحب و پرفایده است .
*علم وسیله کمک به دوستان و برادران است، دلیل و نشانه مروت و جوانمردى است، هدیه و سرگرمى در مجالس است، همدم و رفیق انسان در مسافرت است، و انیس و مونس انسان در تنهایى مى باشد .
*تواضع و فروتنى زینت بخش علم و دانش است، أدب داشتن و اخلاق نیک زینت بخش عقل مى باشد، خوش رویى با افراد زینت بخش حلم و بردبارى است .
*معاشرت و همنشینى با بى خردان و افراد لاابالى سبب فساد و تباهى اخلاق خواهد شد و معاشرت و رفاقت با خردمندان هوشیار، موجب رشد و کمال اخلاق مى باشد .
*سه خصلت جلب محبت مى کند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردى در مشکلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات .
*حقیقت ادب و تربیت عبارت است از: دارا بودن خصلت هاى خوب، خالى بودن از صفات زشت و ناپسند .
*انسان به وسیله أدب - در دنیا و آخرت - به کمالات اخلاقى مى رسد و نیز با رعایت ادب نیل به بهشت مى یابد .
*سه چیز، سبب رسیدن به رضوان خداى متعال مى باشد :نسبت به گناهان و خطاها، زیاد استغفار و اظهار ندامت کرد، اهل تواضع کردن و فروتن بودن، صدقه و کارهاى خیر بسیار انجام دادن .
*تواضع و فروتنى زینت بخش حسب و شرف، فصاحت زینت بخش کلام، عدالت زینت بخش ایمان و اعتقادات، وقار و ادب زینت بخش اعمال و عبادات؛ و دقت در ضبط و حفظ آن، زینت بخش نقل روایت و سخن مى باشد.