>
> رزق، مقدر و مقسوم است و رزاق خداست. رزقمان هنر ما نیست و حرص و تقلاّي ما آن را زیاد نخواهد کرد
> آرام به طرف دنیا بروید، خدا اگر خواست زیادش را می دهد. مقدار رزق به تقلاّي فرد بستگی ندارد حتّی یک ساعت به فکر رزقت نباش، به دنبال کسب و کار هم که میروي، بدان که در رزق، فاعل تام، خداي متعال است "« إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتینُ ( الذاریات /58) هرآینه خداوند همان روزی دهنده نیرومند و محکم کار است
>
> رزق دو گونه است ؛ یکی آنکه تو را طلب می کند و یکی آنکه تو در طلب او هستی و عاقبت به تو نمی رسد، جز آنچه در طلب توست. رزق روحی هم همین طور است. خداوند امور دنیاي بندگان را خود متکفّل و متعهد گردیده و از آنها پرداختن به امور آخرت "شکر عطایاي خدا" را خواسته است ؛ اما بندگان به تلاش در تهیه ي دنیایشان پرداخته اند؛ گویا خداوند توانایی برآوردن نیازشان را ندارد ، و از آخرت بازمانده اند و آن را به خدا محول کرده اند
>
> اگر امور دنیایی خود را به خدا واگذار کنیم، امور اخروي را نیز خدا تأمین خواهدکرد؛ اما اگر بخواهیم امور دنیایی خود را با تقلاي خودمان تأمین کنیم، ضمن اینکه چون رزق مقدر و مقسوم است، تقلاي بیهوده و بی ثمري است، آخرتمان را هم تباه کرده ایم
>
> تا به حال هر چه خدا براي تو بریده بود، به تو رسیده است و غیر از آن به تو نرسیده است . خیالت راحت باشد که هیچ مال غیر را نخورده اي و فقط رزق خودت راخورده اي. از این به بعد هم همین طور است . اگر به این حقیقت اعتماد کنی و یقین بیاوري، دیگر تقلاّي بیهوده و تعدي به دیگران نمی کنی. کار کردنت هم از آن پس تنها به قصد فرمان بردن از خدا خواهد بود، نه به این گمان که کارت سبب رزق تو است.
>
> تا به حال آنچه رزقت بوده ، مصرف کرده اي و آنچه رزقت نبوده ، به تونرسیده است . حتّی آنچه را از راه حرام تهیه کردي و خوردي، حرص و تقلایت آن را نجس کرد؛ و الاّ اگر صابر بودي، همان رزق از راه حلال همان وقت به دستت می رسید. پس زاهد حقیقی تو هستی، چون ذره اي بیش از رزق خود نخورده اي. ازاین به بعد هم همین طور خواهد بود. پس نه نسبت به گذشته غصه داشته باش و نه نگران آینده باش.
>
> هر چیزي که به تو نرسید، بدان که از اول مال تو نبوده است.
> غم و شادي هاي دنیا را اگر منها کنیم، چیزي نمی ماند و طلبی نداریم. تا حالا هرچه بنا بوده، به ما رسیده است و هر چه مال ما نبوده، نرسیده است. بعد از این هم همین طور است "قل لن یصیبنا الا ما کتب الله لنا" بگو جز آنچه خداوند براي ما مقرّر نموده، به ما نمی رسد.
>
> "ما اصابک لم یکن لیخطئک وما اخطاک لم یکن لیصیبک" آنچه به تو رسید، نمی شد از تو بگذرد و نرسد و آنچه از تو رد شد و به تو نرسید، نمی شد به تو برسد
>
> خدا قبل از عالم تشریع، رزقی را براي بنده اي مثلاً در روز ماه رمضان بریده است. حالا او در روز ماه رمضان فراموش می کند که روزه است و آن غذا را می خورد، بعدا یادش می افتد که روزه بوده است. نه روزه اش باطل است و نه قضا دارد. این خدا بود که این فراموشی را بر او مسلّط کرد تا رزقی را که براي او مقدر کرده بود ، به او بخوراند.
>
> امیرالمومنین(ع) می فرمایند: وقتی خداوند امري را اراده کند، عقل عبد را می گیرد و آن کار را به دست او جار ي می کند، بعد عقلش را به او باز می گرداند.
> خدا عبادت وعده ي بعد را نخواسته است؛ ولی ما روزي سال هاي بعد را هم می خواهیم، در حالی که معلوم نیست تا یک وعده ي بعد زنده باشیم.
> دوست اهل بیت علیهم السلام دست به دهان است؛ چیزي گیرش آمد، به قدر نیاز می خورد و بقیه را می بخشد، چیزي ذخیره نمی کند.
>
> انسان اول غرق طبیعت است و حلال و حرام سرش نمی شود و هر چه می رسد، می خورد. بعد می فهمد که حلال و حرامی هست و درپی رزق حلال می افتد. بعد می فهمد اگر از دنیا به قدر رفع ضرورت استفاده کند، مثل اکل میته که براي فردي که از گرسنگی در معرض مرگ است جایز می باشد، براي او هم جایز خواهد بود. بعد می بیند که خدا چنان بر خلقش مسلّط است که روزي حرام به آنها نمی دهد؛ لذا هر چه خدا براي او پیش آورد را رزق حلال می داند و بی دغدغه می خورد و استفاده می کند.
>
> از داده هاي خدا آنچه را که می بینی، اندازه دارد، ولی آنهایی را که نمی بینی، بزرگ تر است و لا حد است. ان شاءالله هر چه را لطف فرموده است، خودش نشانمان بدهد. هرچه اندازه ي خود ما بزرگ تر شود، مقدار بیشتري از عطایاي خدا را می بینیم. خداوند بغیرحساب داده است یعنی بی حدو اندازه داده است. از آنچه داده، از ما حساب هم نمی کشد. ما هم حساب نمی کردیم که چنین روزگاري براي ما پیش بیاید و بی حساب به ما بدهد.
>
> ان الله یرزق من یشاء بغیر همانا خداوند هر کس را که بخواهد، بی حساب روزي می دهد. بغیر حساب سه معنی دارد:
> ۱. آنچه را می دهد، به این حساب نبوده که در قبال حسناتی باشد که انجام داده اي.
> ۲. از آنچه داده، حساب نمی کشد.
> ۳. بی اندازه وبی حساب و زیاد می دهد.
>
> خدا در مورد روزیی که به مؤمنین داده است ، از آنها حساب نمی کشد و سؤال نمی کند، بلکه از دلشان و محبتشان که امانت خدا نزد مؤمن است، سؤال می کند که به چه کسی سپرده اند. حالا که خدا از روزي سؤال نمی کند، تو هم از او سؤال نکن؛ چون دستور دادن به صاحب خانه عیب است. گله و شکایت هم نکن. اگر هم یک وقت از دهانت پرید، زود استغفار کن.
> قرآن فرمود: من قدر علیه رزقه فلینفق هر کس روزي اش تنگ شد، پس بایداز همان چیزی که دارد انفاق کند
> امیرالمومنین (ع) هم فرمودند: اذا املقم فتاجروا الله بالصدقه هنگامی که فقیر شدید، پس با صدقه دادن با خدا تجارت کنید.
>
> صدقه کلید رزق است
> پیامبر اکرم (ص)فرمود: انا وعلی ابوا هذه الامه من و علی دو پدر این امتیم
> فرزندان بر سر سفره ي پدرشان رزق می خورند و از پدرشان ارث می برند. مگر ندیدي که حضرت امیر علیه السلام به در خانه هاي نیازمندان غذا می برد؟ حالا این کار را نمی کند؟