سخنی از مرگ

به خدا سوگند،سخنی است به جد نه بازیچه، سخنی است راست نه دروغ ،وآن سخن مرگ است.وساربان چون آوازی که اشتران را به جنبش وامی دارد،مسافران دنیا رابا شتاب فرا می خواند.پس به بسیاری مردمان فریفته نشوی،که خود به چشم خود دیدی آن را که پیش ازتو بود،مالها اندوخت، چگونه مرگ او را  فراگرفت؟ از وطنش برکند،وبر تخته های تابوت نشاند.
...دنیارانیافریده اند که سرای جاودان شماباشد،بلکه گذرگاه است،وباید از آن برای سرایی که به سوی آن دعوت میشوید،توشه برگیرید.
پس برای سفربشتابید که زمان جدایی در رسیده است.
امام علی(ع)/نهج البلاغه شریف/خطبه 132/ترجمه آقای آیتی

---

---