سه شنبه نوزدهم مرداد ١٣٩٥/رنج زندگي ،بوي انسانيت

در خيابان شهيد مفتح شمالي؛به همراه تعدادي از همكاران شهرداري تهران ،به ملاقات همسر شهيدي رفتم كه چند نكته تامل بر انگيز ،از آموختني هاي اين ملاقات بود:

•همسر شهيد ايشان كارگر باطريساز شركت واحد بوده است و فقط ده ماه -از ارديبهشت تا بهمن سال ٦٠- با هم زندگي كرده اند.

•زندگي سخت و پر فراز و نشيبي گذرانده بود،و به دليل وضع مالي بد و عدم حمايت مالي مناسب از ايشان؛اين خانم مجبور به دستفروشي در مترو شده بوده و بعدها كه شهرداري متوجه اين اتفاق شده بود از اين خانم حمايت ويژه كرده بود .

•آسانسور آپارتمان خراب بود و به خاطر ماهيت اداري واحدها و استجاري بودن آنها،مالكين رغبتي به تعمير آن نداشتند  .براي تامين نظر همسر شهيد كه در طبقه چهارم زندگي مي كرد و درد شديد واريس پا هم داشت،قرار شد شهرداري منطقه هفت نسبت به معرفي پيمانكار براي بازسازي آسانسور اقدام كند.

•ايشان در منزل يك خانواده يهودي كار مي كرده است و آنها قبل از فوت ،وصيت مي كنند فرزندانشان خانه را به اين خانم واگذار كند.فرزندانش هم به اين وصيت عمل مي كنند.

12345

---